KROKI DO OPTYMIZMU

             Dawno, dawno temu żyłam w krainie smutku,lęku oraz cierpienia. Było mi tak smutno, że z pewnością każdy Anioł w niebie się zasmutkował i uronił łezkę,nad mym losem. Trochę tam pomieszkałam, czyli około 10 lat ,..................................(tu można  wpisać dowolny dramacik, którego z pewnością byłam  uczestniczką).

     W pewnym momencie, zaczęło mnie to centralnie nudzić,a potem doprowadziło do „wkurwu”:) Zaczęłam więc szukać sposobu ,żeby się teleportować do jakieś lepszej krainy.

    Moja wiedza pedagogiczno-psychologiczna rzuciła mnie w wir czytania pokrzepiających poradników psychologicznych, literatury metafiyzcynej, czy też tzw.duchowej. Nawet mi się nie chce przytaczać tu autorów i tytułów,bo i po co.......... ale faktem jest ,że nakupowałam sobie książek o optymizmie, gdyż uświadomiłam sobie, że można się go nauczyć.Przecież nie dostajemy genetycznie pesymizmu ,czy tez optymizmu,tylko nabywamy w procesie życiowym.

     Oczywiście polazłam na terapie, gdyż wierzyłam w moc psychoterapii behawioralnej, dostawałam znaki , że nie jest to dla mnie, ale byłam na nie nieczuła i zdesperowana. Wypisywałam sobie na kartkach moje  nieszczęścia i szukałam powiązań między nimi i pomysłu ,jak mogę przerwać ten kamienny krąg.
    Nie omieszkałam odwiedzić lekarzy , a szczególnie jednego, który zaserwował mi metodę tybetańską,w której nie wiedziałam, o co chodzi, ale przynajmniej było ciekawie i inaczej aniżeli u zwykłego doktorka:)

  Otarłam się o numerologię,astrologię i karty anielskie, nakupowałam sobie kamieni szlachetnych, które nosiłam po kieszeniach, torebkach, w poduszkach itp.

  Obłożyłam się orgonitami, aronitem i miedzią.

Zaczęlam robić biżuterię, myśląc, że to moja forma terapii zajęciowej.

    Oblepiłam całą sypialnie na dwa lata  pozytywnymi afirmacjami, z którymi budziłam się i zasypiałam. Oczywiście mówiłam je rownież do siebie.Powiedziałam to mojej psychoterapeutce, że jak idę po schodach po mojej klatce i widzę skrzynkę na listy to mówię rożne afirmacje, a ona na to:”Rozumiem,że rozmawia pani ze skrzynką na listy”. Bardzo mnie to rozbawiło i przytakęłam, że „tak tak jak najbardziej”:)

Stwierdziłam, że będę bardziej radosna, jak zmniejszę liczbę godzin w pracy i to był, bardzo dobry pomysł!!!! W tym czasie zajęłam się zdrowym odżywianiem oraz tworzeniam naturalnych kosmetyków i środków czystości. Zakupiłam piękne olejki eteryczne, aby mój dom pachniał całą gamą zapachów oraz zaczęlam ubierać się, jak kolorowy ptak, papuga, paw, czy jakoś tak:)
Wpadłam również w hedonizm alkoholowo-paleniowy, który potęgowały liczyne zmiany partnerów.Taki syndrom singla mnie dopadł:)

     Aaaa jeszcze sport...... ale to był bardzo krótki epizod....ponieważ robiłam to, z poziomu lęku a nie z przyjemności i zadowolenia, ale wpadłam na genialny pomysł- MASAŻE i tu eksperymentowałam pełną gębą.

     Nastąpiło też oglądanie filmików na Youtube na którym wysłuchałam 1000000 różnych wersji na to jak żyć  .............to była bardzo inspirująca faza, jak i również pożyteczna, gdyż podczas oglądania, prasowałam i sprzątałam w domu.

   Za rewolucyjne w moim życiu uważam zakończenie znajomości, niekiedy wieloletnich, bazujących, na jęczeniu życiowym, smutkowaniu, alkoholu itp To nie należało do fajnych zadań aczkolwiek było wyzwalające i budujące.

   Aha była też akcja seminaria, warsztaty, szkolenia...... pewnie nie bez powodu tam sie znalazłam, ale żebyście widzieli moją nadąsaną minę pt.: „Jestem na NIE” i moje myśli pt.:” Co ja tu robię?"....... ale dałam radę i zawsze coś wyniosłam dobrego dla siebie np. to,że miałam w sobie tyle odwagi iż złamałam na pół strzałę, ktora grotem była oparta o ścianę, a jej druga część spoczywała na mym gardle, CZAD hihiihih

    Zaczęłam rownież czystki w piwnicy,domu i strychu analogicznie odnosząc to, do porządkowania: podświadomości, świadomosci i nadświadomości........wywalałam, oddawałam,sprzedawałam niepotrzebne mi rzeczy.
Bardzo się sprawdziło w moim przypadku, oglądanie kabaretów, stand-upów oraz komedii. Nawet jak człowiek jest w głębokim smutku i tak jest w stanie wskrzesić uśmiech, no chyba że sie na maksa zaweźmie.

    Był też czas na rozpoczęcie radosnych relacji socjalnych z ludźmi, gdzie uczyłam się relacjonować moje pozytywne doświadczenia i te negatywne, co pozwoliło mi lepiej siebie usłyszeć.

     Najlepszym do tej pory moim pomysłem, było zagospodarowanie ogrodu za moim domem, który ogólnie należy do wszystkich mieszkańców.Tu zaczęłam pierwsze kroki w medytacji świadomej, zaczęlam pielić, podlewać, siać,przycinać,nawozić,dekorować lampionami,chodzić na boso, wygrzewać na słońcu pijąc pyszne napoje,przyjmować gości,wpadać na superanckie pomysły no i kultywować optymistyczne nastwienie do świata.
     W jakś dziwny sposób robiąc te rzeczy cieszyłam się w środku,że moje życie jest eksperymentem, jest przez to ciekawe,inne............, że mogę wybierać, co mi pasuje a co nie, że mam czas i pieniądze na te wybryki:))))))))))))

   W tej części napisałam moje fizyczne i namacalne poczynania względem  przeprowadzki do krainy pozytywnego myślenia. CDN :)))))

                                                                                                                     
LINK do ogladnięcia- Ministerstwo głupich kroków:)

https://www.youtube.com/watch?v=hsPY9s1vVSE